Totten Leser. (5) 
E* wilt niet dencken goetwillige Leser, al ist dat 
desen boeck eenen gheckelijcken tijtel heeft, dat daer- 
om de materie gheckelijek ende te verworpen sij. 
Maer léeest met verstande, ende siet tot wat eynde elck 
dinck geschreuen is, ghi sulter groote leeringen ende vnder- 
Wijsingen in vinden. In den eersten hebt ghijer in den staet 
van den prince ende van sijn hof. Ten tweeden den 
staet van den gemeynen volcke. Ten derden de ma- 
nieren ende continantien van den luegenaere, hoe ende in 
at manieren sy de menschen connen verblinden met 
hen lueghentale ende schoone woorden: oock hoe luttel ghe⸗ 
loofs dat men henlieden woorden schuldich is. Ende ten 
lesten wordter geleert dat de wijsheyt ende cloecheit des 
gheests alle lasten verwint ende äte bouen gaet. Oock 
dattet den prince orbaerlijcker is, wijse lieden in sijn hof 
te hebben, dan ghierighe lieden: ghemerct dat des prin- 
cen hof gheensins en can prospereren, sonder den raet van 
wijse ende veruaren lieden. Onder den naem van den 
beesten die in desen boeck ghenaemt sullen worden, wor— 
den oock begrepen de staten van den menschen. In den 
eersten, den gheestelijcken staet wort gheleken by den 
Dasse. Ende bedectelijck worden dese begrepen van 
ghiericheyt ende oncuysheyt. Daer na den staeét der 
Edelen, onder de welcke sommighe groote personagien sijn, 
als Coningen, Hertoghen, Grauen, ende dier ghelijcke. 
Dese worden gheleken byͤ den Wolf, beyr, Losse ende 
Luypaert. Dander sijn van cleynder ende leegher con- 
A 3 ditien